Anadolu irfanı

Emekli Hakim Mehmet Mencet anılarını kitaplaştırdı

Kırıkkale’nin Keskin ilçesi doğumlu emekli hakim Mehmet Mencet hayat hikayesini kitaplaştırdı. Mencet’in ‘Anadolu İrfanı’ ismini verdiği kitapta bir birinden ilginç hayat hikayeleri bulunuyor.

ANILARINI KİTAPLAŞTIRDI

Tarihi oldukça eskilere dayanan, bin 900’lü yıllarda Ağır Ceza merkezi konumunda olan Keskin ilçesinde görev yapan hakimleri örnek alarak kendisini yetiştiren ve Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesini tamamlayan 1947 Keskin doğumlu hemşehrimiz Mehmet Mencet, anılarını kitaplaştırdı. Emekli olduktan sonra Antalya’ya yerleşen Mencet, ‘Anadolu İrfanı’ isimli kitabını okuyucularla buluşturdu.

MEZARDA OKUNAN KARAR

Bir gün yaşı hayli ilerlemiş bir vatandaş; 30-40 yıl süren dâvâsından dolayı gelip gitmekten bıkmış, araziler de kıymetli. Dâvâ bir an önce bitsin istiyor, ama olmamış. Bana; “Hâkim Bey sen yeni geldin. Benim şu dâvâmı bitir de ölmeden göreyim. Artık yaşlandım, gözüm açık gidecek…” diye rica etti. Osmanlı tapuları hâlâ geçerli, ama onu uygulayacak kişiler konuya vâkıf değiller. Osmanlıcayı okuyup anlayacak hâkimler yok. Bunları bilirkişi bulup tercüme ettirmek yıllar sürüyor. Ben de devlet adına suçluluk duydum; «Bir ay sonraki duruşmaya yetiştireyim de şu adamcağızın murâdı olsun.» diye gayret ettim. Nihayet duruşma günü geldi dâvâyı sonuçlandırdık. O kadar rica eden, o kadar arzulu olan amcayı göremedim. Niye gelmediğini merak ettim. Nihayet oğlu geldi. Babasının maalesef vefat ettiğini, ama bir vasiyeti olduğunu söyledi; “Eğer ben öldükten sonra bu karar çıkarsa, getir mezarımın başında oku!» dedi. «Kararı bana verirseniz mezarı başında okurum.»” dedi. Kararı verdik, vasiyeti yerine getirdi.

ABDÜLHAMİD HAN’IN TAPUSU

Tarih ve hâdiselerde gerçekler zamanla ortaya çıkıyor. Adana ve diğer ilçeleri, Kozan, İmamoğlu etrafındaki köyler, Suriye’ye kadar olan geniş ve verimli araziden Osmanlı zamanında yahudiler gelip toprak satın almaya başlıyorlar. Cennetmekân Abdülhamid Han; ileriyi gören, firâsetli, vatanperver bir padişahtı. Hâdiseyi fark etmiş ve sâbit sınırlarla, tevile imkân bırakmayacak şekilde; Ceyhan Nehri, Anavarza Kalesi, Adana telgraf hattı, Kozan-Adana yolu, İmamoğlu ve etrafını içine alacak şekilde tespit ettirmiş, tapu kaydını yaptırmış. Ancak bu tapunun 1950’lerde farkına varılmış ve bu tapunun uygulamasına da 1980’lerde kadastronun gelmesiyle, yeniden ölçülmesiyle başlandı. Tapu kaydı bütün Çukurova’yı içine alacak şekilde tesis edilmiş, kıymetli tarım arazilerinin yabancıların eline geçmesine hukuken mâni olunmuş. Yabancıların; sistemli, hissettirmeden Türkiye’yi etki alanına alma çabasına karşı; herkesin gücü oranında, bir hizmete, gayrete katılması gerekmez mi? Ne yapacaksak elimizle yapalım. Arkaya kalınca ne olur ne olmaz… Âhiret azığını hazırlarken biraz da acele etmeli; ölüm ne zaman gelir, hangi işimiz yarım kalır bilemeyiz, hep; «Yarın yaparım.» deriz ama yarın bize gelmeyebilir. Lojmana yakın bir yerde cami vardı, çifte minare. Ama üst kata çıkılacak merdiveni yok. Bilhassa Ramazan’da hanımlar ve çocuklar üst kata çıkmak için minarenin merdivenini kullanmak mecburiyetinde kalıyorlar, çok zorlanıyorlardı. Camiyi yaptıran kişi, henüz bitiremeden vefat etmiş. Evlâtları da ilgisiz kalmışlar. Hep beraber, dışarıdan üst kata merdiven yapılmasına karar verdik, nazımızın geçtiği herkese haber verildi. Bir gün baktım ki masamın üzerinde bir hayli para var; “–Bunlar nedir?” diye sordum. Dediler ki; “–Efendim kulüpteki yemeğe gelen arkadaşlar verdiler, minare için…” Elhamdülillâh merdiveni, o yıl Ramazan’a kadar bitirdik” dedi.  HABER: Şeyma Fidan