"Bir gönül yapmadınsa, yıkma gönül;
Çünkü Hakk, gönüle bakar, şekle değil."
-Yunus Emre
Bugün bir söz düştü içime... Derin, sade
ve bir o kadar da sarsıcı. Yunus Emre'nin bu sözünde öyle büyük bir hakikat var ki, insanı sarsan ve kendine getiren…
Ne kadar kaliteli olursan ol, yanlış yerdeysen değersizleşirsin. Bu çok acı ama gerçek bir durum.
Sen ne kadar yetenekli, ne kadar iyi niyetli, ne kadar çalışkan ve sevgi dolu olursan ol… Eğer seni anlamayan, takdir etmeyen bir ortamda bulunuyorsan bu özelliklerinin hiçbir önemi kalmaz.
Yanlış ilişkideysen, ne yaparsan yap beğenilmezsin. Sevgini verirken bile eleştirilirsin. Kalbinin en güzel yerini açarsın ama karşı taraf görmez, hissetmez.
Oysa sevgi, kıymet bilen ellerde büyür; değersizleştirildiğinde ise solar. Seven kişi seni yıpratmaz, seni daha güçlü ve huzurlu bir yere taşır. Ehline denk gelmezsen yanı başı bile gurbet olur.
Sevginin kıymetinin bilinmediği yerde kalmak; bir kuşun kafeste kanat çırpmasına,
bir denizin kurumuş bir gölette sıkışmasına,
bir güneşin hiç doğmamasına benzer.
Yanlış iş yerindeysen yeteneklerin boşa gider. Yanlış arkadaş çevresindeysen sürekli kendini açıklamak zorunda kalırsın.
Bu durumda sorun sende değil, bulunduğun yerde. Ama maalesef bu gerçeği kabul etmek zor oluyor. Sürekli kendini suçlar, “Acaba ben mi eksiğim?” diye düşünür durursun.
Oysa bazen tek yapman gereken, doğru yeri bulmak… Seni anlayan, değerini bilen, sevgine karşılık veren, potansiyelini gören insanlarla olmak. Çünkü doğru insan, sadece seni sevmekle kalmaz; seni büyütür, yüceltir, hayatına renk katar, sana iyi gelmeyen her şeyden uzak tutar.
Aynı sen olacaksın ama doğru yerde bambaşka bir değer kazanacaksın.
Yani bazen cesurca yer değiştirmek gerekiyor.
“Değerini görmeyen gözlere bakma.”