Günümüz dünyasında bireysellik teşvik edilirken, “kendini sev” sloganı altına gizlenmiş tehlikeli bir eğilim büyüyor: Etkili narsistik.
İnsan, en çok sevdiğini zannettiğinden incinir.
Ve en derin yaralar, çoğu zaman “aşk” adı verilen sahnede açılır.
Bugün birçok kadın ve erkek, “seviyorum” diyen bir narsistin oyun alanında, oyuncu değil yalnızca bir figüran oluyor.
Peki nedir bu narsistik?
Etkili narsis bir erkek ya da kadın; başta sizi yüceltir, size “ben seninle tamamlandım” der ama sonra sizi, kendi egosunu parlatmak için bir ayna gibi kullanır.
İlgisini çektiğiniz sürece varsınız. Hayranlık azaldığında, sevgi de buhar olur.
Kur’an’da Firavun’un hikâyesi boşuna anlatılmaz; narsis kişiliğin ilahi örneğidir.
Firavun şöyle der: “Ben sizin en yüce rabbinizim.” (Naziat Suresi, 24)
Bugün narsis biri, bunu doğrudan söylemez. Ama davranışlarıyla hep şunu der:
“Ben merkezim. Sen bana hizmet ettiğin sürece değerlisin.
Kadın narsist:
“Ben çok özelim, benimle birlikte olmak bir lütuf. Hayatına girmem bile yeter.”
Erkekte sürekli ilgi, takdir ve özveri bekler. Empati yapmaz, ama duygusal drama yaratır.
Erkek narsist:
“Ben sana kimseyi layık görmedim, benim gibi birini bulamazsın.”
Kadını küçümseyerek bağlar, onun başarılarını gölgeleme eğilimindedir.
Her iki tür de:
Tartışmalarda asla özür dilemez.
İlişkiyi yönetmez, sahiplenir. Sevgiyi değil, kontrolü sever.
Peygamber Efendimiz (s.a.v), eşlerine asla hükmetmemiş, onların duygularına kulak vermiştir. Bir gün Hz. Aişe, Efendimizin omzuna başını yaslayarak bir oyun izler. Peygamberimiz, yorulmasına rağmen başını kıpırdatmaz.
Bu bir liderlik değil, sevginin inceliğidir.
Narsis biri bunu yapamaz. Çünkü “benim yorgunluğum” der. Peygamber ise “onun mutluluğu” der.
Eğer bir ilişkide sürekli kendini değersiz, yetersiz, suçlu hissediyorsan…
Unutma: Sorun sende değil, senden “bir tapınak” inşa etmeye çalışan kişide olabilir.
Aşk, kulluğu yücelten bir hâl olmalı; egoyu parlatan değil.
Bir gün gerçekten seven biriyle karşılaştığında, onun ilk sorusu şu olur:
“Allah’la aran nasıl?”